Want jij weet de weg wel.
Vandaag is mijn derde ritje met de 101-jarig mevrouw Onderdijk. Ze mag dan al hoogbejaard zijn, ze is nog heel kwiek voor haar leeftijd. En ik mag dan met mijn 56 jaar al tot de 55+ers behoren. In haar ogen ben ik nog een jonkie. We hebben er al twee gezellige ritten opzitten, al weet ze hier niet veel meer van. Dat maakt niet uit, want op het moment van fietsen geniet ze met volle teugen.
Ze is een echt buitenmens, altijd al geweest en dat ze nu met de Meer Y-bike mee mag fietsen beschouwd ze als een cadeautje. Lekker de buitenlucht voelen en de natuur zien maakt haar blij. We fietsen gewoon een rondje. Het maakt niet uit waarnaartoe. Ze weet de weg niet en laat mij kiezen. “Want jij weet de weg wel”, zegt ze. Dus fietsen we de eerste keer een rondje door Wieringerwerf en de tweede keer iets verder weg. Richting Slootdorp en via de Wierweg weer terug. Bij elke mooie boom die ze ziet, geniet ze. Na ons rondje gaan we op het terras zitten bij van der Valk. Hier zat ze vroeger ook wel eens en ze kijkt haar ogen uit. Het is mooi geworden hier en de hortensia’s staan zo mooi op het terras. Ze geniet zichtbaar van de taart en de frisdrank en we hebben een gezellig gesprek. Ze had mijn oma kunnen zijn qua leeftijd en zo voelt het ook een beetje. Alsof ik met mijn oma op het terras zit. Dan rekenen we af en ze wil graag trakteren, dus mag zij betalen. Ze geeft de serveerster nog een fooitje. Helemaal blij fietsen we weer terug. Vandaag haal ik haar weer op. Ze zal zich de vorige ritjes niet meer herinneren, maar dat maakt niet uit. Ze geniet op dit moment en dat is voldoende. En ik geniet lekker mee.
Yvonne Poland
Reactie plaatsen
Reacties